Nog even nergens heen!

Hola!

Hoe gaat het in ons koude kikkerlandje?

Het vorige verhaal eindigde ik met een groot vraagteken: waar ging ik na de taallessen heen?

Antwoord: Nog even nergens dus.

Mendoza is gewoon een hele fijne stad om in te leven, en het is überhaupt fijn om ergens te wonen, in plaats van elke 3 dagen van plek (en ´vrienden´) te veranderen. Dus, na het verlaten van mijn gastgezin (alweer 2 weken geleden), ben ik weer 2 nachtjes in mijn oude, vertrouwde hostel gaan slapen. Daar kwam ik Melanie tegen, een Belgisch meisje dat voor een paar weken in het hostel werkt. Zij bracht me op een idee: kan ik hier ook niet werken? Beetje geld besparen kan absoluut geen kwaad namelijk, want Argentinië is DUUR.

(Bleh, dat is echt één van de minpunten van dit land, veel excursies hebben Europese prijzen, en je kan er vaak niet zelf heen, omdat je geen auto hebt, of omdat het een Nationaal Park is.)

Zo gezegd zo gedaan, dus nu werk ik in Monkey Hostel Mendoza voor 2 weken, afgelopen maandag begonnen. Deze week werk ik´s ochtends als hulpje van de receptie, en aankomende week zal ik 5 nachten achter de bar staan (dus dat worden zware nachten). Het hostel is superchill, de eigenaar, Luc, is Vlaams en zijn vrouw, Virginia, is Argentijns. Er hangt een hele fijne sfeer, het is heel makkelijk om mensen te leren kennen, aangezien ik alle gasten zie bij het ontbijt, dat ik voor ze prepareer.

Een standaard avond/dag uit mijn leven in Mendoza ziet er ongeveer zo uit:

´s nachts: Ik ben uit (eten) geweest in de stad, neem me voor om het écht niet te laat te maken, maar wanneer ik om 24h terugkom in het hostel, is het zo gezellig aan de bar (Free vodka shots!!), dat het zomaar weer 2h ´s nachts is wanneer ik mijn bedje op zoek...

De volgende dag moet ik er dan weer om 8:55 uit om van 9h tot 13h te werken. Pff, moe! Gelukkig zie ik dat de andere receptionist er net zo aan toe is als ik, dus dat schept aan band. Na het werk ben ik vaak zo moe dat ik een siësta ga slapen. Zo rond 17h komt alles weer tot leven, zowel in het hostel als in de stad, en ga ik slap ouwehoeren met wat gasten, of even in de stad wandelen, of wat Spaans herhalen uit mijn lesboeken, terwijl ik lekker in de namiddagzon zit.

´s Avonds kook ik een simpel potje, of bestel wat empanadas (gevulde deegtaartjes) of pizza met wat ´amigos´. Dan gaat om 20:00 de bar open, dat betekent niet dat ik het op een zuipen zet, maar dat betekent dat Melanie er sowieso is, dus dat is altijd gezellig! Ik heb ook veel avonden doorgebracht (een tangoles, uit eten, wijnproeverij) met Ruben, een Israelische vriend die ik nog ken van de talenschool. Of met mensen van het hostel op de Villanueva, de barstraat, waar mijn hostel gelukkig niet aanligt, want het is daar de hele nacht lawaaierig.

Het bevalt me wel om elke dag als je wakker wordt nog niet te weten wat je gaat doen die dag :) Ik ben het stadium van toerist voorbij, heb niet het gevoel dat ik bepaalde dingen wil doen of zien, dus heb veel tijd voor goede gesprekken, ijsjes eten en wandelingen in het park. No pressure! (Tranquilo...) Of om een Engelsman er finaal uit te fietsen op de mountainbike in het park :P Of een appeltaart te bakken (dat ga ik zo doen)!

Voor dit weekend weet ik voor de verandering wél wat ik ga doen na mijn werk. Zaterdagavond zijn Ruben en ik uitgenodigd voor een asado (bbq) bij een Argentijn die ik in de bus had ontmoet. Zondagavond is het grootse afsluitfeest van de Vendimia (feest van de wijnoogst). Het vindt plaats in een gigantisch, openlucht amfitheater in het park. Hier wordt de ´koningin´ van de wijn gekozen en er is een groot spektakel met zang en dans. Het zal een ´cheesy´ bende worden, maar voor mij is het uniek.

Oh ja, ik was ook nog 5 dagen een beetje naar het zuiden geweest, naar Malargue, om een supervet vulkanisch park te bezoeken! (La Payunia) Maar ik zal jullie niet vermoeien met de details, check de Facebook foto´s voor wat extra info en indrukken!

Ahh, nog maar 2 weken voordat Paul komt! Straks heb ik een week om van hier naar Antofagasta te komen, de stad in Noord-Chili waar hij op vliegt. Die week ga ik de ´turbo-toerist´ spelen, want er zijn te veel mooie dingen te zien!

Maar dat is pas volgende week, eerst nog een week in Mendoza leven. Dit waren weer alle dingen die ik met jullie wilde delen, dit keer geen superbijzondere natuurverschijnselen of prachtige gebouwen, maar ´het gewone leven´.

See you!

Karin