Jungle, Altiplano en Inheemse Culturen

Lieve lezers,

Het is hoog tijd om een verhaal te schrijven bij al die foto s die ik afgelopen week op Facebook heb gezet.

Op dit moment ben ik in Cusco, een hele mooie stad op hoogte in Peru. Mijn 5 weken reizen met Paul zijn helaas voorbij, dus vanaf nu moet/mag ik het weer helemaal alleen doen! Dat is wel even wennen eerlijk gezegd.

De laatste 3 weken van onze reis hebben we wederom weer heel veel verschillende dingen gezien en gedaan. Ik zit nog steeds vol van alle indrukken! De dag na het beklimmen van de Huayna Potosi (de 6000-er), zijn we met een mountainbike de zogenaamde Death Road afgesuist. Dat heeft wat achtergrondinfo nodig; de stad La Paz ligt op de rand van de Altiplano, een gigantisch gebied van de Andes dat ongeveer in zijn geheel boven de 3000 meter ligt. Ten noorden van de Altiplano (en dus ten noorden van La Paz) ligt het tropisch regenwoud van de Amazones. De zogenaamde Death Road, begint op een pas van 4650 m en eindigt slechts 70 km later op een hoogte van 1200 m.

De Death Road is legendarisch omdat het een smalle, onverharde weg is met afgronden van soms meer dan 600 meter diep (en uiteraard zonder vangrail). In 1995 is het door een bepaald Instituut gemarkeerd als the World s most Dangerous Road, omdat de schatting was dat er jaarlijks 200 - 300 reizigers hun leven lieten op de weg. Dat klinkt allemaal heel erg eng, maar een paar jaar geleden is er een alternatieve weg gebouwd aan de andere kant van de vallei, waardoor er nu dus vrijwel geen verkeer meer op de oude weg rijdt. Eigenlijk kom je alleen maar andere mountainbikers tegen. Zolang je een goede reisorganisatie uitkiest met goede mountainbikes kan er eigenlijk bijna niets misgaan.

Dus we hebben met een dikke smile op ons gezicht in 3 uur de weg afgesjeesd. In het begin met trui aan en muts op, aan het einde met korte mouwen en heel veel anti-muggenspray op. Na de toer zijn we nog 2 dagen in het laagland gebleven in een schattig dorpje genaamd Coroico, want stiekem waren we nog steeds uitgeput van de 6000-er. (Hele droge keel, hele zware benen). Daar zijn we gestoken door hele nare vliegjes bij het zwembad. De beten jeukten de eerste 2 dagen niet, maar daarna hebben ze meer dan 2 weken gejeukt!

Vervolgens zijn we naar de ´echte´ jungle van Bolivia geweest. We zijn erheen gevlogen met een vliegtuigje van 19 personen, wat echt heel bizar was want je kon de piloten gewoon zien zitten en je voelde echt elke beweging van het vliegtuig. Vanuit het dorp Rurrenabaque hebben we twee toers gemaakt: eerst een jungle toer van 4 dagen en daarna een pampa toer van 3 dagen. Met de jungle toer gingen we eerst 4 uur met een boot verder de jungle in, en vervolgens hebben we in twee verschillende jungle kampen geslapen (bamboepalen met mosquitonetten en een plastic zeil erover) en elke dag door de jungle gewandeld met de gidsen. De gidsen zijn opgegroeid in de jungle, dus ze konden ons echt alles vertellen over de planten, dieren en rituelen van het regenwoud. Bijna elke boom was giftig of helend, en we hebben melk uit een bepaalde boom gedronken en termieten en larven gegeten! Ook hebben we s nachts een alligator gezien en blijkbaar een oog van een jaguarbaby (wat heel speciaal scheen te zijn).

Ik vond de jungle heel bijzonder, vet cool om een weg te banen met een hakmes en de bizarre klamheid van het klimaat te voelen! De gidsen waren wel een beetje arrogant, dat was wat minder, maar mocht de sfeer niet bederven.

------------------------------------

Oh oh, ik moet van de computer af, dit verhaal is to be continued!
Following: pampa toer, titicaca meer en macchu picchu!