Karin in Bulgarije

Hey allemaal!
Stiekem ben ik al weer een week terug uit Bulgarije, maar ik moet natuurlijk nog steeds mijn verhaal aan jullie kwijt...

Op maandag 14 april vertrokken Geraldine en ik met de bus naar Boekarest, daar ontmoetten we een Roemeens meisje (Iuliana), dat naar dezelfde training ging als wij. Vanaf Boekarest was het een zware nacht met de trein naar Sofia, zonder een slaapwagon.. Toen kwamen we om 6u 's ochtends aan in Sofia en we stapten in een vreemde wereld. In Sofia schrijven ze in het Cirillische alfabet (zoals Russen), dus we konden niet eens lezen waar we naartoe moesten! Uiteindelijk vonden we een vrouw die Engels sprak en het woord 'Plovdiv' in het Bulgaars opschreef. Gewapend met dit papiertje vonden we de goede bus en alles kwam helemaal goed..

De naam van de training course was 'Promoting inter-religional communication and tolerance' (Promoot inter-religieuse communicatie en tolerantie). Er kwamen jongeren bij elkaar vanuit heel Europa, ik noem maar wat: Albanie, Bosnie, Belarus, Slovenie, Griekenland, Portugal, Macedonie, Turkije etc. Het mooie van zo'n training is, dat het zwaar gefinancieerd is door de EU, wat betekent dat het enige dat wijzelf hoeven te betalen is 30% van de reiskosten. En ze stoppen je niet in een armzalig tentenkamp, nee, ze zetten ons in een hotel met drie volle maaltijden per dag + 1 avond in een traditioneel Bulgaars restaurant!

We hadden echt een hele coole groep, iedereen sprak met iedereen en ik heb heel veel geleerd over Albanie, Belarus en de situatie in de Balkan. De trainers kwamen uit Oostenrijk en Bulgarije en waren heel warm en open. Ze hadden goede technieken om over het onderwerp religie te praten, zoals een rolspel (het grappige was dat de Moslim hierin een radicale Christen moest spelen :P ) en veel groepwerk.
De beste dag was toen we in de middag naar de stad gingen en een Synagoge, Moskee en Kerk bezochten. Ik was nog nooit in een Synagoge of Moskee geweest en het was heel goed om er te zijn en alles wat je maar wilt te vragen aan de Rabi en Imam. Ik voelde me het beste in de Synagoge; het is in dit gebouw verboden om mensen af te beelden, wat de plek heel rustig maakte.. En de Rabi was gewoon een coole vent. Over zowat elke Joodse regel zei hij: 'Maar dat doen de Ortodoxe Joden, wij zijn daar niet zo strikt mee hoor'.

Plovdiv is een hele oude stad, het heeft een Romeins stadion en theater en van die lieve, smalle straatjes met gekleurde huizen. Er wonen veel studenten, wat automatisch betekent: een goed nachtleven! Ik denk dat ik elke nacht 5 uur of minder heb geslapen, maar voor een goed doel. Ook heb ik de zonsopgang gezien vanaf een van de heuvels van de stad. Check de foto's, een hele coole ervaring! (foto's volgen later..)

Toen we naar 5 daagjes weer op huis aan gingen, maakten Geraldine en ik nog een tussenstop in Sofia. Sofia was niet helemaal mijn 'ding', want een echte hoofdstad: grote regerings gebouwen, brede straten, billboards.. Maar zoveel groen in de stad, elke straat had zijn eigen park. We hebben gewoon lekker rondgelopen zonder plan, heel relaxt in het weer dat het de hele afgelopen week was geweest: zon en 25 graden. :)
De volgende dag namen we de nachttrein terug naar Boekarest en nogal moe, maar satisfied, kwamen we weer thuis..

Ah, ik kan natuurlijk niet stoppen zonder een grappig Bulgaars fenomeen uit te leggen: Ja- en Nee-knikken. In dit land schudden ze nee, als ze ja bedoelen en andersom. En het is echt waar: Geraldine bestelde een pizza en de vrouw vroeg of ze saus wilde. Geg schudde 'nee' en kreeg natuurlijk een dikke klodder saus op de pizza. :P

Ik kom snel weer terug met mijn Roemeens Pasen verhaal en foto's.
xx