Eind Evaluatie oftewel vakantie aan zee!

Lieve vriendjes en vriendinnetjes, daar ben ik dan weer. =D

Om te beginnen moeten er echt twee dingen even gezegd zijn:

1. HUP HOLLAND HUP, LAAT DE LEEUW NIET IN ZIJN HEMDJE STAAN!!!!!!!!!!!!!!! WOEHOE! HOLLAND HOLLAND HOLLAND! Ahum.

2. Gefeliciteerd geslaagden! Om te beginnen mijn lieve, hardwerkende zusje Inge natuurlijk maar ook mijn neefjes Sander en Rutger, aanstaande schoonbroer Marco, Nicole, Robin en alle personen van het Corderius!

Nu kunnen jullie ook een evs doen! Of backpacken in Nieuw Zeeland? Of misschien gewoon wel de studie van je dromen beginnen? Of gewoon lekker helemaal niks doen, wat ik eigenlijk gewoon wil zeggen: je MOET helemaal niks, je bent vrij vrij vrij, geniet ervan! =D

Het is trouwens echt vet leuk om met het EK in Roemenie te zijn, vooral als Nederland de asses kicked van alle veel-te-grote-ego teams, inclusief Roemenie! :P
Tijdens Frankijk - Nederland was ik met all vrijwilligers in een cafe aan de Zwarte Zee kust & dus kon ik de gezichten van de Franse vrijwilligers steeds grimmiger zien worden..

Maar de meest spectaculaire match was natuurlijk Nederland – Roemenië! Ik was in het dorp van Lucian samen met hem en zijn vader (zijn moeder is 2 weken geleden naar Italië vertrokken om te werken, ze komt waarschijnlijk pas met Kerstmis weer even thuis.) Allemaal goed en aardig dat Nederland won, maar het allermooiste was het beteuterde gezicht van Lucian…
Ik zat grappen te maken, ‘ Hup Holland Hup’ te zingen & hij werd heel erg geïrriteerd, draaide zich naar mij om en zei: ‘If you don’t stop, I will never touch you again!’ Dus toen kreeg ik wel een beetje medelijden met hem en stopte ik maar.. :P

Afgelopen donderdagnacht vertrokken we met alle vrijwilligers en bijna de hele organisatie naar de Zwarte Zee kust voor de ‘Final Evaluation’. We zaten als enige groep in een groot jeugdkamp met uitzicht op zee, 100 meter verderop een strand, voetbalterrein en driemaal per dag goed eten, (dat we dit keer niet zelf hoefden te koken, dus dat scheelde ook weer wat gestress)!
Klinkt niet echt als een plaats voor een serieuze meeting.. en gelukkig deden we dat ook niet!

Wat we wel deden, was 3 dagen genieten van zon, zee en strand. Gezellig met z’n allen rond het kampvuur in de nacht, relaxt rondstruinen in het dorpje en voetbal kijken. De meeste tijd was het errûg warm, dus het was echt super om het water in te duiken en heel veel ijsjes te eten! Ik heb een paar vreselijk beschamende foto’s van Florin, our ‘big boss’, met zijn zwembroek half afgezakt, maar om privacy redenen zal ik ze niet online zetten. Jullie zullen trouwens ook niet zoveel lol beleven aan zijn bilnaad, dus eigenlijk ontlast ik jullie gewoon. :)
Het ijs is hier trouwens zo spotgoedkoop! Een fake cornetto kost tussen de 1,5 en 3 lei (dat is tussen de 0,40 en 0,80 euro)! Het slechte is, dat ze hier bijna geen waterijs hebben, dus je moet altijd zo’n blubberbuik vergrotend ijsje nemen. Mijn blubberbuik is trouwens afgenomen sinds de winter, zonder er moeite voor te doen, mooi man. =D

Het mooie was dat Lucian ook mee was op de trip, dus dat was goed romantisch daar aan de zee. Haha, eigenlijk niet zo über-romantisch bedenk ik me nu, we zijn samen naar het dorpje gelopen en hebben voetbal gespeeld. Ah, en een klein stukje van zijn verjaardagscadeau bekeken. Julia, onze Duitse vrijwilligster had hem echt een briljant cadeau gegeven. Luka maakt altijd grapjes over Duitse seksfilms, dan doet hij de geluiden na: “Jah, jah, ich liebe dich, Julia!” Om hem betaald te zetten heeft ze toen haar vader gevraagd om een klassieke, Duitse pornofilm op te sturen. En deze kreeg hij dus voor zijn verjaardag! Top cadeau Julia!

De laatste dag was een beetje triest, want mijn ex-kamergenoot en beste vriendinnetje van de vrijwilligers ging terug naar Zweden… :S Om 6 uur ’s ochtends hebben wij haar uitgezwaaid en om het nog triester the maken begon het die middag ook nog eens te regenen!
Vandaag is Marianne teruggegaan naar Noorwegen, dus nu zijn van onze ‘clan’ alleen Julia en ik nog over. Binnenkort gaan we samen naar Cluj-Napoca, een grote studentenstad in het berggebied in Noordwest Roemenië. We hebben een paar goede contacten daar, waaronder een supercoole Duitse vrijwilliger, die onze gastheer zal spelen. Deze stad staat nog bovenaan het lijstje ‘wat Karin gezien moet hebben in Roemenië, dus ik heb er echt veel zin in.

Ik moet er echt weer ff uit, want het begint hier in Rovinari heel erg saai te worden. Lucian is overdag aan het werk in Targu Jiu. Arevik is constant geld aan het bewaren en extreem aan het diëten en eigenlijk is ze gewoon ook een vrij saaie persoon buiten het werk om, maar nu is ze ook nog heel snel geïrriteerd omdat ze hongerig is. Nooit eens een drankje in de stad, nooit eens iets actiefs of geks doen en zelfs niet meer samen warm eten. BORING

Vandaag, (toen ik alleen boodschappen aan het doen was voor mijn maaltijd in mijn eentje), had ik een interessante ontmoeting in het centrum van Rovinari. Er staat een tent vol met gevangen straathonden en er is een organisatie, die al deze honden gratis steriliseert en anti-rabiës maakt. Ik heb met een van hen gepraat en ze blijven hier 2 weken en hebben help van wat vrijwilligers nodig. Dus misschien ga ik ze een dagje helpen, want het is echt een supergoed initiatief en de enige manier om de straathondenplaag op een diervriendelijke manier te stoppen. Maar echt niet dat ik persoonlijk hun ballen eraf ga snijden!

Veel meer nieuws is er eigenlijk niet meer.
Ik zal het nog maar weer eens herhalen: 1 juli, 16:00, land er een vliegtuig in Schiphol en ik zit erin! (Hint, hint, hint.)

Knuffels Karin