Valentijn & een Roemeense bruiloft

Lieve vrienden,

Grote avonturen heb ik weer beleefd in het verre Roemenië!

Maar ik zal ff beginnen een huis-tuin-en-keuken praatje: het weer. Het weer is vrij gek deze tijd. Je wordt wakker, kijkt naar buiten en ziet een strak blauwe lucht met zon. “Yes! De lente is begonnen! Weg met die thermobroek!”
Tot je buiten komt = KOUD. Nou moet ik niet gaan overdrijven, maar het valt me gewoon elke dag weer tegen. (We hebben geen sneeuw, maar er zijn veel vlokjes gevallen in Oost-Roemenië. Er ligt zelfs sneeuw aan de Zwarte Zee & ja, dat is noemenswaardig, want die heeft gewoonlijk het klimaat van Zuid-Frankrijk..)

Zoals al aangekondigd heb ik afgelopen weekend ff lekker toeristje gespeeld in Craiova. Dit is een vrij grote stad, ongeveer 400.000 inwoners en het is de hoofdstad van Oltenia, het Zuiden van Roemenië. Het is een echte studentenstad en ook is het de ‘de hoofdstad der zigeuners’. Met de minibus kost het ons slechts 1,5 uur, dus daar gingen we dan.
We sliepen bij een jong koppel, dat we gevonden hadden via couchsurfing. Het blijft internet, dus wel spannend waar we terecht zouden komen, maar we hadden het gewoon niet beter kunnen treffen! ’s Ochtends kwamen ze ons oppikken van het busstation en ze leidden ons rond door de stad. Naar het Kunst Museum, gebouwen in de oude stad en aan het eind de trots van Craiova: Het Romanescu Park. Dit is een gigantisch groot park aan de rand van de stad. In het midden van het park ligt een groot meer en er staan allemaal kooien met dieren. Ik vond het zelf nogal zielig voor die beestjes, denk bijvoorbeeld aan vier wolven opgepakt in een kooitje. In de zomer schijnen ze zelfs een beer te hebben… Maar goed, uitgezonderd de arme-diertjes-in-kooitjes was het een supermooi park. We hebben beloofd in de lente terug te komen, om alles in bloei te zien (en niet het gevoel te hebben dat je doodvriest).
Georghe en Marilena (dokter en studente economie) waren trouwens té gastvrij. Ze wilden perse alles voor ons betalen en ten slotte hebben we het maar geaccepteerd. Na alle must-see’s hebben we nog twee gigantische supermarché’s bezocht. Daar werd maar weer bewezen dat toeval niet bestaat: eerst kwamen we de baas van onze organisatie tegen. Een half uur later kwamen twee collega vrijwilligers ons doodleuk tegemoet lopen! Echt te gek voor woorden deze wereld. Pff..

Valentijn, een avontuur op zich: ik zal jullie alle details besparen, maar we organiseerden een groot Valentijns feest in de gymzaal. Een competitie voor: ‘Wie is het beste Valentijnskoppel’, een paar leerlingenoptredens en de goeie oude ‘love declaration box’. Maandag kwamen we erachter dat we het hele event naar één dag eerder moesten verplaatsen. Dat was dus rennen en stressen geblazen! De foto’s bewijzen dat het uiteindelijk allemaal goed is gekomen. Er kwamen zelfs meer dan 200 jongeren opdagen, iets waar ik mezelf wel een schouderklopje voor mag geven. :P Maar geen grote feesten meer, trust me, het geeft te veel hoofdpijnen, vooral in Roemenië.

Wie had ooit gedacht dat mijn eerste bruiloft een Roemeense zou zijn? Ileana, een collega van de organisatie, stapte in het huwelijksbootje. De lieve schat had alle vrijwilligers waren uitgenodigd en dit wilden we natuurlijk niet missen.

De dienst in de kerk was niet zo heel erg bijzonder, maar ik vind de kerken hier niet zo mooi, want ze zijn vrij donker en klein. Iedereen moet staan, dat is waarschijnlijk de reden dat het ritueel niet zo lang duurt. Ze hebben hier veel meer rituelen dan in Holland. De bruid en bruidegom krijgen een soort kroontje op, ze moeten een soort koekje eten en drie rondjes rond een tafel met de Bijbel lopen (en de Bijbel kussen). De witte jurk was daar en gelukkig ‘de kus’ ook. Wat hier heel belangrijk is, is de spirituele ouders, de Nai (zeg: Nasj). Zij zijn degenen die het koppel begeleiden in de kerk en het is ook hun taak om de koppel op weg te helpen in hun nieuwe leven.
Nou klinkt dat allemaal prachtig, maar eigenlijk heeft het een vrij praktisch aspect: de Nasi betalen een belangrijk deel van de bruiloft. Dat is de reden dat het bruidspaar altijd rijke mensen kiest en als je een bruiloft wil houden is het allereerste wat je doet: het vinden van de spirituele ouders.

’s Avonds begon het beste deel van de bruiloft: het feest! Er wordt een restaurant afgehuurd plus live band. Die band speelt de hele avond alleen maar traditioneel Roemeense muziek. En natuurlijk is er ook eten. De eerste gang wordt rond 20:00 geserveerd en de vierde en laatste gang zo rond 1:00. En daarna hadden we nog de bruidstaart.
Ik heb me helemaal uitgeleefd in de traditionele dans, het geeft zo’n ongelofelijke groepssfeer om met zijn allen te dansen! Zodra ik het heb, zal ik een filmpje online zetten, dan kunnen jullie zien wat ik bedoel. Nog een grappig gebruik is de kalkoen. Als dank geeft het bruidspaar een levende kalkoen aan de Nasi. Vrij vaag om opeens zo’n beest het restaurant in te zien komen. :P
Zo rond 4 uur vonden we het tijd om maar eens op huis aan te gaan.

By the way, nu we toch in de Valentijnssferen zijn, wordt het toch eens tijd om een tipje van de sluier op te lichten. Want ik heb Valentijnsdag niet in mijn eentje doorgebracht...
Ik heb een Roemeense vriend en jullie hebben hem al heel vaak in de foto’s kunnen zien: Lucian, mijn host. Het gaat heel erg goed tussen ons, rekening houdend met de culturele verschillen en het feit dat we allebei enorm koppig zijn. :P

Okay luitjes, dat was wel weer genoeg te verwerken. Enjoy the pictures!
xx